Budowanie domu związane jest z koniecznością podjęcia szeregu decyzji, które będą miały kluczowe znaczenie dla późniejszego komfortu mieszkania. Niektórzy sądzą, że prawdziwe problemy zaczynają się dopiero wraz z wyborem kolorystyki wnętrz i wzoru na zasłonkach. Nic bardziej mylnego. Najważniejsze i najtrudniejsze decyzje zapadają bowiem wcześniej, dużo, dużo wcześniej. Na przykład wtedy, gdy musimy zmierzyć się z różnymi technologiami budowy ścian zewnętrznych i wybrać tę najlepszą. Pokoje możemy przemalować, zasłonki wymienić, ale nowych ścian zewnętrznych raczej nie postawimy.
Oto krótki przegląd możliwych rozwiązań oraz wskazówki, które nawet z technicznych ignorantów uczynią prawdziwych ekspertów budowlanych.
Na wstępie rzecz najważniejsza – każda ściana musi spełniać trzy podstawowe funkcje:
-
konstrukcyjną – przenosi obciążenia
-
izolacyjną – odpowiada za izolacyjność termiczną i akustyczną
-
osłonową – zapewnia trwałość, chroni przed działaniem czynników atmosferycznych, decyduje o estetyce elewacji.
Kwestia być może trywialna, ale jej świadomość musi nam towarzyszyć podczas wybierania technologii i materiałów budowlanych. W przeciwnym razie istnieje ryzyko, że zamiast domu, zbudujemy sobie przewiewną altanę, którą z powierzchni ziemi zdmuchnie najlżejszy powiew wiatru.
Na początek – technologie murowe:
1. Ściany jednowarstwowe – jest to najszybsza metoda wznoszenia ścian zewnętrznych. Mimo to, ze względu na konieczność dużej precyzji wykonania i niezwykłą łatwość popełnienia błędu, technologia ta wymaga zatrudnienia wykwalifikowanej ekipy budowlanej.
Najpopularniejsze materiały, wykorzystywane do budowy ścian jednowarstwowych:
a) bloczki z betonu komórkowego – ściany wykonane z bloczków betonu komórkowego są lekkie i pozwalają na uzyskanie bardzo dobrego współczynnika przenikania ciepła. Niestety są one także podatne na zawilgocenia i mają niską dźwiękoszczelność. Grubość ściany wykonanej z betonu komórkowego wynosi 30-40 cm.
b) pustaki z ceramiki poryzowanej – nie są w stanie zapewnić wysokiej izolacji termicznej, mają jednak dobry współczynnik przenikania ciepła. Grubość ściany wykonanej z pustaków wynosi 38 cm.
c) bloczki keramzytobetonowe z wkładką styropianową – ze względu na dobrą izolację termiczną nadają się one do budowy domów energooszczędnych. Grubość ściany wykonanej z bloczków keramzytobetonowych wynosi 31 lub 36 cm.
2. Ściany dwuwarstwowe – są stosunkowo łatwe do wykonania (część prac można wykonać samodzielnie). Warstwa konstrukcyjna wykonana jest z materiałów ceramicznych, bloczków silikatowych, bloczków keramzytobetonowych, lub betonu komórkowego. Warstwę izolacyjną tworzą płyty styropianowe, polistyren ekstrudowany, wełna mineralna lub szklana, pianki PUR.
Ściany dwuwarstwowe wykonuje się na dwa sposoby:
a) metodą lekką suchą – są bardzo łatwe do wykonania, a ich parametry są bardzo zbliżone do ścian trójwarstwowych. W razie potrzeby łatwo jest je także naprawić – elewacja jest lekka i można ją zdemontować.
b) metodą lekką mokrą – mają gorsze parametry. Zazwyczaj pochwalić się mogą dobrą izolacją termiczną, ale ich dźwiękoszczelność pozostawia już wiele do życzenia. Nie są też odporne na działanie ekstremalnych warunków pogodowych i żywiołów.
3. Ściany trójwarstwowe – zapewniają dużą wytrzymałość, izolację termiczną i akustyczną oraz zdrowy mikroklimat wewnątrz budynku. Mają też wysoką odporność na działanie ekstremalnych warunków pogodowych i żywiołów. Głównymi wadami tej technologii są jednak duża pracochłonność, wysokie koszty i duże zużycie materiałów.
Jeśli chodzi o późniejszy komfort użytkowania budynku, wybór ścian trójwarstwowych zdaje się być najlepszym spośród tych oferowanych przez technologię murową.
Jeśli dysponujemy jednak mniejszymi funduszami, a część pracy zdecydowani jesteśmy wykonać samodzielnie – doskonałym pomysłem będzie wybór ścian dwuwarstwowych wykonanych metodą lekką suchą.
Ściany jednowarstwowe mają swoje wady i zalety, ale w warunkach polskich, gdzie metoda ta nie jest aż tak powszechna, lepiej nie decydować się na to rozwiązanie. Producenci nie zawsze bowiem informują czy oferowane przez nich materiały będą wystarczające pod względem izolacyjnym dla budowy jednowarstwowej. Lepiej więc nie ryzykować.
Technologie szkieletowe:
1. Szkielet drewniany – ściany szkieletowe przygotowuje się z zaimpregnowanego drewna ilastego o odpowiedniej wilgotności. Usztywnienie stanowią deski lub sklejki. Ściany takie ocieplane są najczęściej wełną mineralną.
Mają one dobrą wiatro- i paroizolację. Wymagają dużej staranności wykonania i zatrudnienia wykwalifikowanej ekipy budowlanej.
2. Szkielet stalowy – montaż jest szybki, można go prowadzić niezależnie od warunków atmosferycznych; konstrukcja lekka i trwała. Ściany w konstrukcji szkieletowej stalowej nie są grube, ale mają dobrą izolację termiczną. Gorzej jednak z izolacją akustyczną oraz odpornością na ogień.
Ściany prefabrykowane – ich zalety to: energooszczędność, szybki montaż i ekologiczność użytych materiałów. Ściany prefabrykowane powstać mogą w dwóch różnych technologiach:
1. Prefabrykaty małowymiarowe – najprostsze w budowie, pozwalają uniknąć konieczności użycia ciężkiego sprzętu. Wykonać je można z różnych materiałów:
a) płyt zrębkocementowych
b) paneli z PCW
c) paneli styropianowych
2. Prefabrykaty wielkowymiarowe – wymagają dłuższego przygotowania i montażu z użyciem dźwigu, ale sam montaż, ze względu na kompletność prefabrykatów, postępuje niezwykle szybko. Prefabrykaty wielkowymiarowe to całe ściany lub moduły, niekiedy nawet wykończone izolacją. Wykonać je można w następujących technologiach:
a) prefabrykaty z keramzytobetonu
b) mur pruski
c) beton zbrojony